ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အတြက္ သစ္ပင္မ်ား အဘယ္ေၾကာင့္အေရးႀကီးရသနည္း ဆုိျခင္းအေၾကာင္း

(၁)

ေတာေတာင္စိမ္းမွ၊ စမ္းေရရ၏

ေတာေတာင္စိမ္းစို၊ သာယာပို၏

ေတာေတာင္ေျခာက္ခမ္း၊ လယ္ယာႏြမ္း၏

ဥတုရာသီ၊ ေတာကိုမီ၏ (မီွ၏ မဟုတ္)

ေက်းငွက္သားရဲ၊ ေတာမွာၿမဲ၏

ဤကမၻာႀကီးကို ေက်းဇူးျပဳေနသည့္အရာမ်ားတြင္ သစ္ပင္ သစ္ေတာမ်ားသည္ ထိပ္ဆံုးကပါ၏။ ကမၻာ့ရာသီဥတု ပံုမွန္ အေနအထားတြင္ ရိွေနေအာင္ သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ားက ထိန္းထားေပးသည္။ လူတို႔၏ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးအတြက္ သစ္ပင္ သစ္ေတာမ်ားက ေက်းဇူးျပဳသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ေန႔စဥ္လူေနမႈဘ၀၌ပင္ သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ား၏ ေက်းဇူးမကင္း။ သစ္ပင္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အား ေနစရာကိုေပး၏၊ ၀တ္စရာကိုေပး၏၊ စားစရာကုိ ေထာက္ပံ့၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ သစ္ပင္မ်ားကိုမီ၍သာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကရ၏။ သစ္ပင္မ်ားမရိွက ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အားလံုး မ်ိဳးကန္းဘို႔ ရိွေလသည္။

သစ္ပင္မ်ားရိွ၍ အရိပ္ရသည္။ သစ္ပင္မ်ားရိွ၍ ေတာင္ၿပိဳျခင္း၊ ကမ္းၿပိဳျခင္း၊ ေရမ်ားကို ထိန္းထားႏိုင္ျခင္း၊ ေလထုကို ေအးျမ ေစျခင္း၊ ကာဘြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္မ်ားကို သန္႔ရွင္းေပး၍ ေလေကာင္းေလသန္႔ရေစျခင္း။ ထို႔ထက္ အေရးႀကီးဆံုးမွာကား ရာသီဥတုကို ပံုမွန္ထိန္းေပးထားျခင္း ျဖစ္၏။

ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္ေသာေၾကာင့္ မိုးကရြာခ်င္သည့္အခ်ိန္မွ ရြာသည္။ မိုးမရြာေတာ့ စုိက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းကို တိုက္ရိုက္ထိ ခိုက္သည္။ သစ္ေတာမ်ားကို ခုတ္ပစ္၍ သစ္ေတာမ်ား မရိွေသာေၾကာင့္ ရြာခ်လိုက္သည့္မိုးေရမ်ားကို ထိန္းမထားႏုိင္ဘဲ ေရႀကီး ေရလွ်ံမႈမ်ားျဖစ္ရသည္။ သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ားရိွျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကုိေျပာရလွ်င္ အမ်ားႀကီးျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိတို႔ ပတ္၀န္းက်င္ရိွ သစ္ပင္မ်ားကို မပ်က္စီးေအာင္ ဂရုစိုက္ၾကရမည္။ အရွည္တည္တံ့ ခိုင္ၿမဲေနေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကရမည္ ျဖစ္၏။

(၂)

လူတို႔သည္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ သစ္ပင္ သစ္ေတာမ်ားကို ဖ်က္ဆီးၾက၏။ သစ္ပင္ကို ခုတ္ဘို႔သာသိသည္။ သစ္ပင္စိုက္ၾကမည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ငါ့အလုပ္မဟုတ္ဟု လူတိုင္းခံယူထားၾက၏။ သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း ခ်ိဳင္ရမွာ၊ သစ္တစ္ပင္ခုတ္ရမွာ သူတို႔အဖို႔ ငွက္ေပ်ာသီးအခြံခြာစားရသေလာက္ လြယ္သည္။ ဘာမွ စိတ္ထဲမရိွ။ သစ္ပင္ဆိုတာ ခုတ္ဖို႔ျဖစ္လာတာဟုမ်ား ခံယူထားၾက ေလသလားမသိ။

မည္မွ်ဆိုးသနည္းဟူမူ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ရြာ (၀ါးေတာကြင္းေက်းရြာ၊ ေလးမ်က္ႏွာၿမိဳ႔နယ္၊ ဧရာ၀တီတိုင္း) တြင္ သစ္ရြက္ေတြေၾကြသည္ ဆိုကာ ရြာထဲမွ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကို ခုတ္ပစ္သည္ဟူ၏။ မမျပန္ေျပာျပတာၾကားရေတာ့ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ အံ့ၾသလြန္း၍ ေသမတတ္ ရိွေခ်သည္။ အလြန္အင္မတန္ အသိတရား ေခါင္းပါးလွသူမ်ားပါေပတကား။ ဤသူမ်ားမွာ အျခားသူမ်ားမဟုတ္။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အေဆြအမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္၏။ မႏွစ္က သားရွင္ျပဳဘို႔ ရြာျပန္ေတာ့ ရြာႀကီးမွာ ေျခာက္လို႔ကပ္လို႔၊ ပူလိုက္သည္မွာ ေျပာစရာမရိွ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္စဥ္ကေနခဲ့ရေသာရြာႏွင့္ ဘာမွမတူ။ အေတာ္ႀကီး ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းသြားေလၿပီ။

ဟိုတေလာက ဘာတဲ့၊ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ဖတ္လိုက္ရသည္။ က်ိဳကၡမီဘက္က လမ္းနေဘးနားတြင္ တန္းစီစိုက္ထားသည့္ အလြန္အင္မတန္လွပေသာ ထန္းပင္တန္းကို ၿဖိဳလဲွပစ္မည္ဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘုရားတမိသည္။ အႏွီလူႀကီးမ်ား၏ ေခါင္းထဲ ဘာေတြရိွသနည္းဆိုတာ ခဲြစိတ္ ေလ့လာလိုက္ခ်င္ပါဘိ။

ယခုလည္း လုပ္ျပန္ၿပီ။

စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသၾကီး၊ မံုရြာၿမိဳ႔နယ္တြင္ မုံရြာ-သာစည္-ေနာင္ႀကီးအိုင္-ေရႊဘို ခရိုင္ခ်င္းဆက္လမ္းကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႕အတြက္ သစ္ပင္ႀကီးေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ကို ခုတ္ဘို႔ ႀကံစည္ေနၾကသည္ဆိုပါလား။ ဖ်ားဖ်ား။

ထိုလူႀကီးမင္းမ်ားသည္ ၎တို႔တစ္သက္တာတြင္ သစ္ပင္ဘယ္ႏွစ္ပင္ စိုက္ခဲ့ၿပီးၾကၿပီနည္း။ ထုိသစ္ပင္တစ္ပင္ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ေစာင့္ခဲ့ရသည္ဆိုသည္ကို မတြက္မိပါသေလာ။ အသိဉာဏ္ပညာကလည္း ႏံု႔နဲ႔လွပါဘိ။ ေနာက္ၿပီး ခုတ္ဘို႔ ႀကံစည္ေနသူေတြက အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္သည္။ ၎တို႔အစား ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ရွက္လွပါဘိ။ လမ္းနဲ႔မလြတ္တဲ့အိမ္ေတြ၊ ေျမေတြ သိမ္းရမယ့္ အခက္အခဲမ်ိဳးစံုရိွေန ဆိုပါလား။ တျခားလမ္းရွာပါ မိတ္ေဆြမ်ား။ အပင္ႀကီးမ်ားကိုေတာ့ ရန္မရွာပါႏွင့္ဟု ေမတၱာ ရပ္ခံပါရေစ။

အရင္လူေတြက (ေသရင္သူတို႔ေနာက္ပါမယ့္အတိုင္း) ေလာဘေဇာတိုက္ကာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရိွသစ္ေတာမ်ားကို အေျပာင္ရွင္း၊ အျပတ္တုတ္သြားၾကသည္။ က်န္ေကာင္းက်န္ရာ က်န္ေတာ့သည့္ သစ္ပင္မ်ားကုိ ခုတ္မပစ္ၾကဘို႔ ယခုလူေတြကို တိုက္တြန္း ပါသည္။ သည္ေလာက္ ေခတ္မီဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေနသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးတြင္ (အရင္အစိုးရေျပာခဲ့တာေလဗ်ာ) တျခား ဟိုက္တက္ခေနာ္ေလာ္ဂ်ီမ်ားသံုးၿပီး လုပ္ၾကဘို႔ တိုက္တြန္းပါသည္။

(၃)

စင္ကာပူကုိ ဥယ်ာဥ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းထားသလဲ ဆုိသည့္အေၾကာင္း ကိုတင္ေဇာ္ေအာင္၊ ဦးေက်ာ္စိုး (မစၥတာ ေဂ်ာ့ေက်ာ္စိုး)၊ မနီနီေအာင္တုိ႔ႏွင့္တကြ တျခား စုိက္ပ်ိဳးေရးမိတ္ေဆြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အင္တာဗ်ဴးၿပီး ကြ်န္ေတာ္ စင္ကာပူဥယ်ာဥ္ႏိုင္ငံ နာမည္ႏွင့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးသားကာ ႏွင္းဆီးျဖဴစာေပမွ ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။ သာသာယာယာ လွလွပပ ၿမိဳ႔ႀကီးတြင္ ေနထိုင္လိုၾကသူမ်ား ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းပါ၏။

စင္ကာပူတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကို ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္စာရင္းသြင္းကာ မည္သူ႔အားမွ တို႔ခြင့္၊ ထိခြင့္ မေပးပါ။ ထိုသစ္ပင္ႀကီးမ်ား သူ႔အလုိလုိေသလွ်င္ပင္ လူမ်ားေသသကဲ့သို႔ ေသစာရင္းမွတ္ပံုတင္ရ၏။ ထုိသစ္ပင္ႀကီးမ်ားအား ခုတ္ဘို႔ မဆိုထားပါႏွင့္။ အကိုင္းကိုမွ် မခ်ိဳင္ရ။ ထုိသစ္ပင္ႀကီးမ်ားအား ရန္ရွာသူတုိ႔ ေကာင္းေကာင္း ျပႆနာတက္သြားမည္။ မည္ကဲ့သို႔ ျပႆနာတက္ႏိုင္သည္ကို ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္တြင္ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။

ယုတ္စြအဆံုး ကိုယ့္အိမ္ၿခံ၀င္းထဲက အပင္ကိုပင္ ကိုယ့္ဘာသာ ခ်ဳိင္ခ်င္တိုင္း ခ်ိဳင္လို႔မရ။ သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္ အဖဲြ႔အစည္းကို အသိေပးရသည္။ သူတို႔ဆီက ခြင့္ျပခ်က္ယူရသည္။

ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထင္ေျပာရလွ်င္ (အတိအက်ေတာ့မသိပါ) ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ Urban Forestry (ၿမိဳ႔ျပသစ္ေတာ) ဆိုင္ရာ ပညာရွင္ အေတာ္နည္းပါလိမ့္မည္။ သစ္ေတာပညာရပ္ႏွင့္ ၿမိဳ႔ျပသစ္ေတာပညာရပ္ မတူပါ။ အေတာ္ေလးကြာပါသည္။ (ဘယ္လို ကြာသည္ကို ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္တြင္ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။) ၿမိဳ႔ထဲမွ သစ္ပင္မ်ားသည္ အေဆာက္အဦမ်ား၊ လမ္းမ်ား၊ မီးႀကိဳးမ်ား၊ တံတားမ်ား၊ ေရေျမာင္းမ်ား စသည့္ ၿမိဳ႔ျပဆုိင္ရာ အေဆာက္အဦမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသစ္ပင္မ်ားကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းရာတြင္ ေတာထဲတြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါက္ေနသည့္ သစ္ပင္မ်ားကဲ့သို႔ လုပ္လို႔မရ။ အခန္႔မသင့္က ေသသြားႏိုင္သည္။ အပင္ႀကီး လဲသြားႏိုင္သည္။

ထို ၿမိဳ႔ျပသစ္ေတာဆုိင္ရာပညာရွင္မ်ားကို အေဘာရစ္စ္ (Arborist) ဟု ေခၚ၏။ ကိုတင္ေဇာ္ေအာင္မွာ ၀ါရင့္ အေဘာရစ္စ္ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္သေဘာေျပာရလွ်င္ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ သို႔မဟုတ္ သစ္ေတာတကၠသုိလ္တြင္လည္း အေဘာ္ရီ ကာလခ်ာ (Arboriculture) ကို ထည့္သြင္းသင္ေစခ်င္လွ၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားမွ သစ္ပင္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းဘို႔ရာ တကယ္ တတ္ကြ်မ္းနားလည္သည့္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အေဘာရစ္စ္မ်ား မရိွမျဖစ္ လုိသည္။

အေဘာရစ္စ္တစ္ေယာက္ ဘာေတြလုပ္ရသည္ကို ကိုတင္ေဇာ္ေအာင္၏ ေဖ့စ္ဘုတ္တြင္ ဖတ္ၾကည့္ပါ။

(၄)

ထုိ မံုရြာမွ ခရိုင္ခ်င္းဆက္လမ္းမႀကီးေဖာက္ရန္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကို မခုတ္ဘဲ လမ္းလယ္တြင္ထားကာ ေဖာက္မည္ဆိုပါစို႔။

ရမ္းမေဖာက္ၾကပါႏွင့္မိတ္ေဆြမ်ား။ တတ္ကြ်မ္းနားလည္သည့္ အေဘာရစ္စ္ တစ္ေယာက္ငွားကာ လမ္းအင္ဂ်င္နီယာမ်ားႏွင့္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္လွ်က္ လမ္းဒီဇိုင္းထုတ္ဘို႔ လိုပါသည္။ သစ္ပင္မ်ားလည္း လူကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ သူတို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ဘို႔ရာ ေရ၊ ေျမ၊ ေအာက္ဆီဂ်င္ လိုသည္။ သူတို႔လိုအပ္သည့္ ဓာတ္ပစၥည္းမ်ား အလံုအေလာက္မရပါက တျဖည္းျဖည္း ညိႈးခ်ဳံးကာ ေသသြားႏိုင္သည္။

သည္အေၾကာင္းကို ကိုတင္ေဇာ္ေအာင္ေရးထားတာ ေအာက္ကလင့္မွာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။

ျမန္မာျပည္အတြက္ျဖစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ပိုက္ဆံအခေၾကးေငြ တစ္ျပားမွ မယူဘဲ လုပ္ေပးပါမယ္ ဟု ကိုတင္ေဇာ္ေအာင္က ေျပာသည္။ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္ ကိုတင္ေဇာ္ေအာင္ခင္ဗ်ား။ သည္အေၾကာင္း စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို တင္ျပေပးၾကပါ မိတ္ေဆြမ်ား။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္မဟုတ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ျဖစ္ပါသည္။

(၅)

သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ားကို ခ်စ္တတ္ေစရန္ သင္တို႔ သားသမီးမ်ားအား ကေလးဘ၀ကတည္းက သင္ၾကားေပးၾကပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ သစ္ပင္မ်ားရိွရန္ လိုအပ္သနည္းဆိုသည္ကို သူတို႔နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပပါ။

သစ္ပင္ခုတ္ေနသူမ်ားအားလည္း မခုတ္ၾကဘို႔ အျမင္ကပ္ခံ၊ အမုန္းခံကာ ေျပာျပၾကပါ။

အစိုးရက ခုတ္မည္ႀကံလွ်င္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တားျမစ္ၾကပါ။

လူထုက ၀ိုင္း၀န္းအေရးဆိုပါ။

သည္ကိစၥသည္ သမန္ကာလွ်ံကာ ကိစၥမဟုတ္။ ခုလည္းအေရးႀကီးသည္။ ေနာင္အတြက္လည္း အေရးႀကီးသည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္ခ်ီၿပီး အေရးႀကီးသည္။

ေတာပင္ကို ေတာ္ေတာ္ခုတ္ၾကပါ့

ေတာျပဳန္းလိမ့္ ေနာက္ေနာင္

ေတာျပဳန္းလို႔ ေတာေျပာင္

မိုးေခါင္ေတာ့မွာဘဲ

မိုးေခါင္လို႔ ေရမၾကြယ္

သဲပင္လယ္ ျဖစ္လိမ့္မလဲြ

(ဆရာေဇာ္ဂ်ီ)

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၅ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၆။ ၁၂း၄၅ နာရီ

ဖတ္ရန္ Link:

ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးပညာ အပိုင္း (၈) - ကိုတင္ေဇာ္ေအာင္

https://www.facebook.com/tinzawaungpt/posts/1134770253235736